مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
پای تن مـجـروح زهـرا با سـر افـتـاد از دست این غم، خون ز چشمانِ تر افتاد در زیر بارِ این مصیبت کـوه خـم شد تـدفـین مـظلـومه به دوش حـیـدر افتاد می‌شُست جای بوسه‌های مصـطفی را بند کـفـن تا بـسـتـه شد، پیـغـمـبر افتاد درهـم شـده اوضـاع و احـوالِ عـوالـم وقتی که حـورا بین دیـوار و در افتاد فضه شهادت می‌دهد در این نود روز هر جا زمین افـتاد مـادر، دخـتر افتاد ایـن روزهـای آخــری از شــدت درد خـیـلی غـریـبـانـه مـیـان بـسـتـر افتاد تا آسـمان‌هـا صوت الـرحـمن او رفت روی زمـیـن آیـه به آیـه کـوثـر افـتـاد او بار شـیـشه داشت و می‌زد مغـیـره قـنفـذ رسید از راه و شیـشه آخر افتاد شـانه به شـانـه با اجـل هـمـراه می‌شد سایه به سایه مـرگ با زهـرا در افتاد از جنگ برگشته علی یا از سرِ قبر؟! پـشـت سـرِ تـابـوت مـردِ خـیـبـر افتاد |